Chce sięgnąć gwiazd.
data dodania: 2023-04-06
Agnieszka Szuła, ósmoklasistka ze Szkoły Podstawowej nr 2 im. Kard. St. Wyszyńskiego, została laureatką prestiżowego Konkursu Przedmiotowego z Matematyki organizowanego przez Śląskiego Kuratora Oświaty w Katowicach, stad często nazywa się te konkursy olimpiadami szkół podstawowych. Dzięki zaszczytnemu tytułowi uczennica będzie zwolniona z egzaminu ósmoklasisty z matematyki, z czego bardzo się cieszy. O jej sukcesie wypowiadają się nauczycielki, które kształtowały w szkole jej talent matematyczny. Iwona Migała ( wychowawczyni klas młodszych) : Miałam to szczęście, że uczyłam Agnieszkę i byłam jej nauczycielką w klasach I-III. Od najmłodszych lat Aga przejawiała zdolności matematyczne. Była to uczennica inteligentna, pilna i pracowita. Zasłużyła w pełni na ten sukces. Cieszę się, że mogłam chociaż przez chwilę uczestniczyć w jej drodze do sukcesu. Wierzę, że jeszcze niejedno osiągnięcie przed nią, czego jej z całego serca życzę. Zofia Cichy, matematyczka, wychowawczyni: Agnieszka Szuła jest osobą skromną i bardzo pracowitą. Matematyką pasjonuje się od najmłodszych lat, jak sama mówi, zadania z matematyki rozwiązuje już od przedszkola. Na lekcjach jest zawsze zaangażowana i chętnie podejmuje wyzwania, żadne zadanie nie jest dla niej za trudne. Nigdy nie odmawia pomocy w żadnych zajęciach - z tą samą pasją pełni obowiązki dyżurnej i reprezentuje klasę w konkursach przedmiotowych. Przy okazji z oddaniem i chętnie pomaga w nauce innym uczniom, dla których matematyka jest dużym wyzwaniem. Przyjemnością dla mnie, jako nauczycielki matematyku, było śledzić postępy Agnieszki, jej fascynację przedmiotem i całkowite oddanie podczas przygotowań do konkursu, by osiągnąć wymarzony cel. Agnieszka ma wiele innych zainteresowań i talentów: potrafi szydełkować, np. robić szaliki, gra na gitarze, bierze udział w przedstawieniach teatralnych, robi piękne ozdoby metodą decoupage. Sama uczennica twierdzi, że spełniła swoje marzenie o zdobyciu tytułu, mierzy jednak znacznie wyżej. Jak mówi: Chcę sięgnąć gwiazd. Laureatkę zapytaliśmy o kilka spostrzeżeń związanych z konkursem:
Agnieszko, jak to było, kiedy zaczęło się Twoje zainteresowanie przedmiotem?Początku mojej przygody z matematyką nawet nie pamiętam - z rodziną i znajomymi, żartobliwie mówimy, że “jak mówię, tak liczę”. Od początku edukacji podchodziłam do rodziców i pytałam: “jak to policzyć?” lub: “nauczysz mnie tego?” i dzięki mojej ciekawości byłam dzieckiem, które zaczęło szkołę podstawową mnożąc i dzieląc.
Ile czasu poświęciłaś na przygotowania do olimpiady? W jakim rytmie pracowałaś?Przygotowania rozpoczęłam pod koniec siódmej klasy. Na początku było to dość spontaniczne, ponieważ w końcówce roku szkolnego wolnego czasu było niewiele. W 8 klasie zaczęłam przykładać się do pracy o wiele bardziej, rodzice mówili, że im więcej zadań zrobię, tym mniej mnie zaskoczy, za co jestem im wdzięczna, ponieważ pisząc konkurs, czułam się gotowa (prawie) na wszystko.
Czy nauka sprawia Ci radość, czy raczej jest stresem i wyzwaniem? Jak radzisz sobie z emocjami wobec takiej próby?Nauka oczywiście jest stresująca, jednakże matematyka to coś, co kocham! Rozwiązywanie zadań, tych łatwych i nieco trudniejszych jest dla mnie przyjemnością, a doliczenie się do poprawnego wyniku - wielką satysfakcją. Opanowanie emocji przed taką próbą nie było łatwe. Wiedziałam jednak, że jestem świetnie przygotowana. A to sprawiło, że podeszłam do testu pewnie.
Czy masz receptę na sukces? Zdradzisz nam tajniki efektywnej nauki?Najlepszym sposobem na efektywną naukę jest poznanie samego siebie. Każdy uczy się inaczej, ale gdybym miała wybrać coś, co pomogłoby większości osób, byłyby to: regularna nauka i wiele poświęconych godzin. Przez większość trudności trzeba się po prostu przepchnąć.
Kto najbardziej pomógł Ci w przygotowaniach?Najbardziej pomogła mi rodzina: tata, mama, siostra i brat. Każdy jest dobry w innej dziedzinie, a sukces wymagał poznania każdej z nich. Wszyscy, którzy znaleźli dla mnie czas, starali się pomóc w tym, w czym sami są najlepsi. Moi bliscy zawsze mnie wspierają, inspirują i zachęcają do dalszej pracy. Bez nich nic bym nie osiągnęła. Wielką pomocą byli dla mnie wszyscy moi przyjaciele, którzy nie zwątpili we mnie ani na chwilę, nigdy nie spodziewałabym się że będę mogła zostać ich autorytetem matematycznym. Wsparcie jest dla mnie czymś naprawdę bardzo ważnym i jestem im bardzo wdzięczna za wszystko, co dla mnie zrobili!
Jakie jest Twoje najlepsze wspomnienie z “konkursowej” przygody?Najlepsze wspomnienie to oczywiście radość rodziny i przyjaciół po ogłoszenie wyniku! Agnieszko, jakie są Twoje dalsze plany edukacyjne, wymarzona szkoła, studia, zawód? Najbardziej interesuje mnie fizyka, uważam, że wszystko, czego się uczę na tej lekcji, jest niezwykłe, wspaniałe, pasjonujące. Muszę przyznać, że jest to naprawdę trudna dziedzina wiedzy, ale mimo to bardzo ciekawa. Dalszą edukację na pewno chcę wiązać z matematyką i fizyką. Najbardziej podoba mi się profil matematyczno-medyczny w Koperniku oraz tak zwane “kwadraty” w Piku. Od dziecka interesuje mnie astronomia, marzę o zostaniu astrofizyczką, mam nadzieję, że kiedyś uda mi się to osiągnąć.
Co najbardziej chciałabyś osiągnąć za 5-10-15 lat?Liczę, że osiągnę coś takiego że będę z siebie dumna, może będzie to wynik na maturze, tytuł na studiach, a może nawet jakieś odkrycie! Chciałabym osiągnąć coś, czego nie zapomnę już do końca życia, nieważne, co to będzie.
Agnieszko, słyniesz w naszej szkole również z innych talentów. Grasz na gitarze,malujesz, zajmujesz się rękodziełem…Jest wiele rzeczy, które kocham robić, ale oczywiście przygotowanie do konkursu było dla mnie priorytetem. Zainteresowania mają zupełnie inną funkcję w moim życiu, zbliżają mnie z rodziną, więc nawet podczas nauki do konkursu zawsze udaje mi się znaleźć chwilę na nauczenie się, jak zagrać ulubioną piosenkę jako prezent na urodziny.
O jej sukcesie wypowiedział się także kolega z klasy, Ireneusz Styziński: Aga potrafi obliczyć wiele trudnych zadań matematycznych. Lubi tłumaczyć i pomagać tym, którzy czegoś nie rozumieją. Od kiedy pamiętam, uwielbiała matmę. Sprawia jej przyjemność, kiedy ktoś dostanie dobrą ocenę, a ona miała w tym swój udział. Zwykle dostaje szóstki, a gdy trafi się 5+, to zawsze poprawia! Nie zdziwiło mnie, że Agnieszce udało się zdobyć tytuł laureatki. Wiedziałem (i powtarzałem), że da radę. Kiedyś nawet razem obliczaliśmy, czy uda jej się zostać laureatką. Oczywiście moje obliczenia były (tym jednym chociaż razem) lepsze. Kiedy przyszły wyniki, od razu mi się pochwaliła. Widać było, jak bardzo się cieszy, to był nie lada wyczyn.
„Ogromnie cieszą mnie indywidualne sukcesy uczennic i uczniów w konkursach, tych przedmiotowych czy ogólnopolskich zwłaszcza. Nasi wychowankowie to wszechstronnie utalentowani, pełni pasji młodzi ludzie. Jednak warto pamiętać, że nasza praca to również, a może zwłaszcza, pochylenie się nad dzieckiem z problemami, zaciekawienie, zainspirowanie, nawet zwykłe zmotywowanie do nauki, rozwoju. Bywa, że największe sukcesy, to te najmniej spektakularne... Bliskie są nam ideały “Budzącej się Szkoły”, dlatego wprowadzamy rozwiązania: projekty, innowacje, skierowane do ogółu uczniów. Wierzymy, że każdy zasługuje na najlepszą edukację”- kończy wypowiedź dyrektor SP2 Dagmara Kupczyk
